Ο τυφλός & η κοντή

Εδώ και χρόνια, σα μορφές που ξεπήδησαν από μυθιστόρημα, ο τυφλός και η κοντή περπατούν κάθε μέρα χιλιόμετρα, σ' ένα κυκλαδίτικο νησί, πιασμένοι χέρι-χέρι - εκείνη τον καθοδηγεί στο καθημερινό οδοιπορικό τους... Ο τυφλός, ένας άνθρωπος που δεν βλέπει όλες εκείνες τις εικόνες που ατενίζουμε όλοι οι υπόλοιποι: τα διαφορετικά χρώματα, τις ονειρικές αποχρώσεις, τους γλυκούς τόνους του γκρίζου, το άσπρο & το μαύρο. Ο τυφλός, ένας άνθρωπος που δεν βλέπει όλες εκείνες τις εικόνες που έχουμε την τύχη να βλέπουμε στις δεκάδες φωτογραφικές εκθέσεις. Φανταστείτε να ζείτε σε μία πραγματικότητα όπου δεν μπορείτε να δείτε ΚΑΜΙΑ απολύτως φωτογραφία, η σκέψη και μόνο φαντάζει ασύλληπτη. Κι όμως ο τυφλός φαντάζεται, μέσω της αφής φερ' ειπείν μπορεί. Ο τυφλός μπορεί να αγγίξει και να νιώσει το γλυπτό, την κατασκευή, ακόμη και τον πίνακα με τις ανάγλυφες μπογιές του. Σε πρόσφατη έκθεση χαρακτικής στην Ελλάδα, τα έργα των χαρακτών συνόδευαν αντίγραφες εκδοχές τυφλών μαθητών. Τί γίνεται όμως με τον άυλο χαρακτήρα της φωτογραφίας; Την φωτογραφία όσο και να την αγγίξεις, δεν αισθάνεσαι αυτό που απεικονίζει. Κατά καιρούς έχουν γίνει σχετικά φωτογραφικά πρότζεκτ, όπως το “Shooting Blind” που είχε παρουσιαστεί σε παλαιότερο τεύχος του Aperture.

Πόση ευδαιμονία και τέρψη θα έπρεπε να νιώθουμε μόνο και μόνο χάρη στο δώρο της όρασης που έχει δοθεί στους περισσότερους από εμάς. Αν δεν υπήρχε κι αυτό το αέναο διαβολάκι του Ανικανοποίητου πόσο πιο πλούσιοι θα είμασταν!

(αναδημοσίευση από παλαιά τεύχη του περιοδικού "Φωτογράφος")

© Ιωάννα Βασδέκη